ngayong baynte na ako!

*larawan galing sa isang sinusubaybayan sa youtube_utubelyrics_*

Nagising ako. Kalagitnaan na ng gabi madaling araw na nga ata. May kabanasang taglay ang gabi kaya panay ang balikwas ko sa hinihigaan ko. Minarapat ko na lamang bumangon. Nagbukas ng kompyuter at humarap. Ayus parang sauna. Nakaharap ako sa monitor at tinatanggap ang mainit nitong hulab.

Naisip kong mag-imbentaryo ng buhay ko. Dalawampung taon na rin.

Sabi ng nanay ko “wala pa ring bait” sa mga kaibigan “easy-go-lucky” sa mga guro “tamad” sa mga ka-tribo “maingay”. Para sa sarili ko: Ako yung klase ng taong nakikipagbuno sa mundo para sa sarili kong pwesto.Pwesto para manatiling nakatayo at may pakinabang sa mundo.

Sa siste ng pag-ibig:

Wala. Olats. Una dahil nakaprograma na ata sa utak ko na agaw sa ma-freedom kong buhay ang pagbo-boypren. Tama. Agaw sa oras. Effort sa panahon. Aksaya sa energy. Hindi rin naman ako likas na “sweet” na tao. Kung mahal kita? Sa utak ko lang yun. Ni hindi ko nga natatandaang sinabihan ko ng “iloveyou” ang mga magulang ko. Sweet noh? Kahit sa mga past relationships ang isa ito sa mga pinagtatalunan namin. Oras. Ayaw ko ng pipilitin akong magtext kahit ayaw ko. May magtsi-check kung kumain na ko. Mamimilit makipag-date. At kung anu-ano pang kabaliwang naiisip ng magkarelasyon. Dahil opinion ko yun. At dahil ganoon akong tao.

Sa pagiging kapwa:

Likas akong mapakialam na tao na ayaw pakialam. Magaling akong magpayo ng mga bagay na di ko kayang gawin sa sarili ko. Sira ulo. Matandaan kong wala akong tinuring sa mga kaklase kong “kaibigan” maliban sa mga katribong kaklase ko. Ayaw ko kasi ng maligalig na tao na kagaya ng mga kaklase ko. Ayaw ko yung klase ng taong kalbo ka na nga tatanungin pa kung nagpagupit ka samantalang hanggang sakong ang buhok mo dati. Yung ganun. Madalas mangyari. Sa ibang tao ako yung “Ah si Ate A*%#@, yung maingay na babaeng cool”. Sabi lang nila yan. Kala nila totoo. Ang di nila alam naloko ko sila.

Sa tribo:

Maingay. Nakakairita. Maingay. Malakas tumawa. Ayus lang. Tanga. Mga ganyun. Ako “no comment” silalang ang mga tanging taong nakakakilala sa akin ng ganyan. Yung alam nila ang tunay. Hindi yung alam ng ibang taong ako na hindi naman. Sa kanila ko naramdaman ang tunay na pagiging tao. Yung ako. Yung pede akong sumuka kapag lasing. Magmura kahit nasa kalagitnaan ng saya. Maglupasay sa pag-iyak. Magkakanta ng sintunado. Sila ay mga totoong taong may kabaliwang taglay. Ayus. “Birds with the same feather makes a good feather duster” ika nga ng isang artista. At ako kasama sila ay magandang feather duster.

Sa loob ng dalawampung taon naging masaya naman. Sa loob ng dalampung taong may ilang pinanghinayangan, may ilang nais ibalik, nais mawala, ayusin, iwanan, tawanan, iyakan, tisurtisurin, at tuluyang limutin.

Kagaya ng kantang “Isang Linggong Pag-ibig” ganyan ang buhay para sa akin. “Kung gaano kabilis ang iyong pagdating ang pag-ailis mo’y sadyang kaybilis din”. Ang buhay? Nakakaloko yan eh, kaya tatawanan ko na lang. Para masaya.

Sa totoo lang di lang talaga ako antukin kaya ganito ako. At lahat ng nasa taas pauso ko lang yan pero di ko kayo niyabang. CHAR!

Ang Experience ng First Time Voter

*ang larawan ay mula sa internet. Yahoo!

Maaga akong nag-alarm. Effort na ang 5:30 na gising. Isang linggo pa bago mag-eleksyon nakapaggawa na ako ng kodigo (sana ganito rin kapag midterm at final term). Naligo ako (effort na naman dahil TTh lang akong naliligo_BO), kailangan ko yun dahil alam kong haharapin ko ang mala- enrollment na pila.

Anak ng tipaklong, alas-siete pa lang hanggang Bermuda Triangle na ang pila. Syempre ako si miss atat, nagpunta sa listahan ng mga boboto sa bawat precinct. Dyaskeng sa huli ko pa nakita ang pangalan ko. Syempre lahat ng relo ng BEI ay sira kaya 7:30 na sila nagbukas at para silang mga teacher ko sa math nung elementary at high school, mangangagat kapag nagkamali ka nang isasagot sa kanila. Ang iinit ng ulo ang aga aga pa.

Tatlong dipa ang layo sa pintuan ng langit. At ang nag-aayos ng pila may favoritism. Pag matanda pasok lang ng pasok, pag buntis pasok lang ng pasok. Kapag pipi, bingi, pilay, bungal, walang isang kuko, hingkay, ngongo, may split ends, busarga ang buhok at kapag pinsan niya daig pa ang nilagyan ng katas ng okra sa dulas ng pagpasok. Ako kasama ng kagaya kong kumpleto ang lahat at labis pa ng kaunti ang utak para sa kalokohan ay "pinatutun-ugan" sa init. Voila! Parang ini-steam ng shomai. Para maiboto ang KABATAAN PARTLIST at ang SALI kailangan kong magtiis ng init.

Ayos dumating ang inay. May bitbit na pulang payong. Sumakit bigla ang ulo ko. Pula ang lahat ng nakikita ko. Muntik ko makalimutang nanay ko siya ng bigla siyang sumingit sa pila sa harap ko at nasundot ako ng payong niya. (Tiis. Nanay ko yun eh).

Andaming naka-I.D ng POLLWATCHER. Sila yung tipong nagpapasikip ng pila. Ang bukam-bibig "Te singit mo na itong si ate nahihilo na kasi siya". Ako rin naman ah! Ah...hindi ako tao at hindi nila halata yun kaya kahit abutin ako ng closing ng precinct ay ayos lang. Hanggang sa nagkatension at nagtulakan ang mga tao. Feeling ko Ozone Club ba yung nasunog? Ganun. Mainit, lahat gustong mauna.

Hanggang sa dumating ang tatay ko. Nagmamamdali. Stress. "Tagal nyo na dito, isa't kalhating oras adito pa din kayo? Bakit kasi nagpapasingit." Tama badtrip nga ang tatay ko. Mabuti na rin dahil mas mabilis naming narating ang pinto. Pagpasok, dalwang buntis at isang senior citizen ang isiningit sa harap ko. Utos daw yun. Ganun daw talaga. Ang BEI parang interrogator. Pangalan, precinct no., number mo dun. Syempre ako hahagya nang nakakahinga sa sikip medyo nagtagal ang pagsagot. Anak ng patani uminit ang ulo ng BEI "Maam kaya tayo nagtatagal, bilisan naman po natin. Madadali lang naman po antanong ko diba?" Ako "Naku pasensya na di ko alam eh. Pakiutusan mo na lang ang isa dyan na silipin sa listahan (antotoo alam ko naman. Badtrip lang ako dun sa BEI at ugali ko talaga ang manadya). Nung sa tantya ko ay malapit na ang inutusan nung BEI ay sunod sunod kong sinabi ang PANGALAN KO PO AY... 30A ang precinct no., at no.6. Sabay ngisi.

Habang umiiling ang BEI ay binigyan ako ng ballot. Marker. Folder na labas ang kalahati ng balota ko. Pagkaupo nilabas ko ang aking kodigo. Pagkatapos tumayo. Pumunta sa BEI. Naglagay ng ballot. Narinig ko ang BEI na nagsabing "Pakihintay congratulations ke Pareng PCOS bago kayo umalis" Naisip ko tuloy magkumpare sila. Baka yung anak ng PCOS ay inaanak nung BEI o vice versa. Di ko na inalam. Nagpunta ako sa naglalagay ng indelible ink. Si manong todo nga ang paglalagay. Yung totoo manong di pa ako nakakapag thumb mark. Baka ganun talaga una yung tinta. Sinita nung isang teacher si manong maglalagay ng indelible ink. Mali daw yun. Nagthumb mark na lang ako at umalis na. Pagalabas ko ang haba pa din ng pila. Umuwi na ako. Pede palang kahit sa loob namimigay ng kung ano ano. Kahit pera lantaran.

Yun na ang itsura ng eleksyon sa Pinas at pati ang eleksyon sa munting bayan kagaya ng amin marumi na rin.

Tapos na rin sa wakas. Hanggang sa uulitin.