di na ako nakakapunta dito...busy? medyo..may trabaho na kasi. wala na rin siguro akong pupuntahan dito, hindi dahil wala ng bumabasa sa mga nakasulat dito kundi dahil wala na ang aking sinusulatan...
pero sumusulat pa rin ako...mahaba, maikli, ngunit kalimitan panay simula...madalang na akong makatapos kahit isang talata. tamad na akong humawak ng panulat - wala na rin naman ako sa dyaryo ng the beat, wala na rin naman ang aking makata.
nasa puso ko pa rin naman ang pagsusulat kaya lang--kagaya ng lumang kasintahan, nasa puso pero hindi na masyadong napapagtuunan ng pansin. parang kahapon minsan lang maalala kapag lang nade- dejavu.
para rin palang pag-ibig, sa simula lang masarap (Bamboo).
kalungkutan. bakit nga ba ako malungkot. kasi naman yung taong mahalaga sa akin na sa facebook ko lang nakikita lagi pa akong walang halaga (hindi si makata-nakikita ko s’ya). yun namang parati kong katext wala ding kwenta. wala namang maganda.
nabubuhay ako ng ganito lang. kalat sa Lipa. ilipad-higupin ng malamig na umaga para umabot sa trabaho. pagdating naman tatamarin ka lang tapos magpapatugtog ka ng malungkot sa tenga maya maya emo ka na. ganun ako. lahat dinadaan sa kanta.
kaya walang pumapansin sakin. kasi di ko din naman sila pinapansin. pasok ka ng dept store magpasak ka sa tenga, instant wala ka na sa ikot ng mundo ng magtitinda na walang ibang tanong “ anong hanap?” minsan natutukso akong sumagot ng pabalang pero napipigilan pa naman.
matagal na nga akong di nasulat. wala na ang likas na kwentista. hindi na rin maganda ang katha ng letra. ang iba masakit sa tenga. ano naman? sabay pasak ng musika sa tenga.
napadaan lang ako dito, bukod kasi sa kanta—letra ang kasama ko sa t’wina. hindi “hobby” sa akin ang pagsusulat. buhay. nabanggit ko na ata pero ayos lang. emphasis.
aalis na ako. kung nagbasa ka, salamat. kung magcocomment, ayus na rin sana. kung wala kang “say”, wala na akong problema. kung na-boring, magpasak ka ng kanta sa tenga.
No comments:
Post a Comment