Minsan naiisip ko na hindi naman mali ang magmahal ng sobra. Yung sagad, yung tipong wala nang ibang mahalaga sa iyo kundi sya. Sa tingin ko fair naman yun. Kasi mahal mo ee. Parang hindi ko kayang magmahyal ng half-half. Sino ba namang kayang magmahal ng kalahati lang kapag adun ka na sa isang relasyon. Nasasabi mo lang naman ang mga ganung bagay kapag wala ka na sa relasyon. Kapag broken-hearted ka na. Kapag nakuha mo nang magsalita ng hindi nagmamahal. Kapag nagmamahal ka naman hindi mo naman kayang diktahan ang puso. Ang alam mo, nagmamahal ka lang.
Sino ba naming kayang magsabi sa iyo na ito ang mahalin mo, ganyan ang gawin mo kapag nagmamahalan kayo. Ganyan, ganito. Impossible. Wala.
Ang nagmamahal sa isip ay hindi totoong nagmamahal. Ang totoong umiibig hinahayaan ang puso nya. Ang totoong nagmamahal nagtitiwala sa puso nyang hindi sya ipapahamak nito. Ang pag-ibig ay pagmamahal—hindi pagiisip.
Ngayon tataasan mo ako ng kilay. Maraming ‘hindi kaya’ sa isip mo. Pero kaya mo bang maglecture ng pagibig. Kaya mo ba itong hindian o tanggihan? Hindi ka pa ba nagmamahal buong buhay mo?
Ang pagmamahal ay pagmamahal kahit sa an mo daanin ito. Minsan sa maling tao—pero pagmamahal yun. Minsan sa maling lugar—pero mpagmamahal yun. Minsan sa maling panahon at pagkakataon—pero pagmamahal yun.
Pero minsan madaya ang pag-ibig. Kaya ka nitong iturn down. Kaya kang dayain. Kaya kang paiyakin, saktan, at worst—patayin. Ang maganda lang naman dun ay ang experience, na nagmahal ka ng totoo, ng sobra, ng lahat sa iyo. Kaya tayo nasasaktan dahil totoo tayong nagmamahal.
Kaya ako nasasaktan dahil nagmahal ako.
Ng gawin ko ang talang ito nasa kalagitnaan ako ng tamang pagmamahal sa maling tao pero hindi ako nagsisisi sa nangyayari. Nasasaktan, oo. Pero hindi at wala akong dapat pagsisihan. Hindi man ako umaasa na mamahalin nya ako pabalik lagi akong nagpapasalamat dahil sa likod ng lahat ng sakit sa-kit na idinulot sa akin ng pagibig nagmamahal pa rin ako. Ginawa akong matapang ng pagmamahal. Pinalalakas niya ako. Sinususugang tumayo at magmahal muli. Wag matakot. Wag manghinayang. Patuloy na magmahal.
Kaya ako patuloy akong magmamahal ng tamang pagmamahal hanggang matagpuan ko ang tamang tao sa tamang lugar sa tamang panahon at pagkakataon.
In this verge of loving and hurting only you can understands yourself. No single soul can understand this foolishness. No one. L
No comments:
Post a Comment